Podjęcie przez Andrzeja Zaćmińskiego badań nad wyborami do Sejmu PRL w 1952 r. uważam za słuszne i ważne z naukowego i poznawczego punktu widzenia. Wybory te miały swoją specyfikę, typową – jak słusznie zauważa Autor – dla totalitarnego państwa, jakim w latach 1948–1956 była Polska […]. Monografia została opracowana w oparciu o wszechstronną bazę źródłową. Jej wykorzystanie jest pełne i reprezentatywne. Autor jest dzisiaj jednym z najlepiej zorientowanych w kraju badaczy, gdy chodzi o zawartość szeroko rozumianych źródeł dotyczących kampanii wyborczej i wyborów do Sejmu PRL w 1952 r. […]. Uważam, że praca Andrzeja Zaćmińskiego jest wartościowa pod względem poznawczym i naukowym, […]. Wzbogaca wiedzę o najnowszej historii Polski, oceny i wnioski Autora są merytoryczne i poparte wszechstronnymi źródłami. Praca napisana jest zrozumiałym i przystępnym językiem. Z recenzji prof. Czesława Osękowskiego Wskazując na trafność oraz rangę podjętego przez Autora problemu badawczego należy podkreślić, iż jego rzetelna i wielostronna realizacja wymagała nie tylko szczegółowych i wnikliwych studiów historycznych, ale także politologicznych, ustrojowych oraz odnoszących się do sfery komunikacji społecznej i propagandy […]. Należy jednak zauważyć, iż mimo znaczącej skali trudności, wynikających z obszaru i złożoności badań, Andrzej Zaćmiński sprostał wynikającym z nich wyzwaniom. Potwierdzeniem tego jest znaczna rozpiętość i zróżnicowane podjętych w monografii zagadnień, które mimo swej specyfiki tworzą w istocie spójną i komplementarną całość […]. Rozprawa Andrzeja Zaćmińskiego jest niezwykle ważnym i liczącym się osiągnieciem naukowym. Podejmuje bowiem zagadnienie w polskiej historiografii szerzej nieeksplorowane, wnosząc tym samym oryginalny i niepodważalny wkład do współczesnych badan nad polskim stalinizmem, a szerzej nad dziejami PRL. Jest ona także wyrazem samodzielności i rzetelności badawczej Autora, jak również jego niekwestionowanych kompetencji w dostrzeganiu,...
Środowisko historyków i politologów Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego oraz historyków Institutu za savremenu istoriju w Belgradzie od kilku lat jest zaangażowane w studia nad panoramą stosunków polsko-jugosłowiańskich w XX wieku. Jest to niezwykle cenna inicjatywa, służąca bezpośrednio umiędzynarodowieniu polskich badań i w całej rozciągłości zasługuje na uznanie. Obecny recenzowany tom jest kontynuacją konsekwentnie prowadzonej pracy badawczej i międzynarodowej współpracy zespołowej […]. Mamy również i w tym tomie dużą paletę tekstów o tematyce politycznej, historycznej, ekonomicznej, prawnej, dotyczących kultury, a także symboliki. Kompozycja tomu jest przejrzysta, a tematyczne bloki obejmują teksty zbieżne co do zawartości […]. Choć tom jest różnorodny, nie można powiedzieć, że jest eklektyczny. Tom wpisuje się w dotychczasową współpracę obu zespołów i bodaj jako jedyny w Polsce podjął się zadania dokonania przeglądu stosunków polko-jugosłowiańskich w tak szerokiej perspektywie chronologicznej i tematycznej. z recenzji prof. dra hab. Mirosława...
Z przyjemnością pragniemy poinformować Państwa, że książka „Polska i Jugosławia w XX wieku. Polityka, społeczeństwo, kultura” pod red. Momčilo Pavlovicia, Pawła Wawryszuka i Andrzeja Zaćmińskiego, która ukazała się staraniem naszego Wydawnictwa, otrzymała WYRÓŻNIENIE w kategorii Prace Zbiorowe przyznane przez Kapitułę Nagrody im. prof. Jerzego Skowronka autorom i wydawcom w dziedzinie historii i archiwistyki. Uroczystość wręczenia Nagród i Wyróżnień odbyła się podczas Warszawskich Targów Książki na Stadionie PGE Narodowym, w piątek 24 maja 2019 r. Więcej o...
Kolejny, piąty już tom, będący owocem współpracy Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy z Instytutem Historii Współczesnej w Belgradzie to udany zbiór interesujących tekstów poświęconych przede wszystkim różnym aspektom relacji między Polską a Jugosławią w XX wieku oraz problemów związanych z sytuacją Jugosławii w ubiegłym stuleciu. Autorzy poruszyli nowe, mało znane problemy badawcze, oferując ciekawą perspektywę poznawczą. Recenzowany tom stanowi kontynuację i zarazem ważne uzupełnienie poprzednich woluminów poświęconych tematyce polsko-jugosłowiańskiej, wzbogacając je o nowe wątki i tematy badawcze, związane nie tylko z zagadnieniami politycznymi, ale także gospodarki, kultury i ideologii. z recenzji prof. dr. hab. Jakuba...
Miło nam poinformować, że podczas ostatnich Warszawskich Targów Książki kapituła Nagrody im. prof. Jerzego Skowronka przyznała specjalne wyróżnienie Wydawnictwu Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy za pracę „Polska i Jugosławia po II wojnie światowej” pod redakcją Momčilo Pavlovicia, Nebojšy Stamboliji i Andrzeja Zaćmińskiego. W tym roku spośród 22 zgłoszonych tytułów kapituła przyznała dwie nagrody główne ex aequo oraz dwa wyróżnienia. Nagrody główne przyznano Wydawnictwu Naukowemu UAM za pracę Michała Mencfela „Atanazy Raczyński (1788-1874). Biografia” oraz Wydawnictwu im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie za pracę Danuty Gibas-Krzak „Bośnia i Hercegowina: determinanty dziejów. Pomiędzy Serbami, Chorwatami a supremacją muzułmanów”. Przyznano też Wyróżnienie Specjalne dla Wydawnictwa Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy za pracę „Polska i Jugosławia po II wojnie światowej” pod redakcją Momčilo Pavlovicia, Nebojšy Stamboliji i Andrzeja Zaćmińskiego, a także wyróżnienie dla wydawnictwa słowo/obraz terytoria za pracę Anny Borowiec „’Album Orbis’ Cypriana Norwida jako księga sztukmistrza”. Nagrody im. prof. Jerzego Skowronka przyznawane są wydawcom za publikacje w dziedzinie historii i archiwistyki z szerokiego kręgu zainteresowań badawczych jej patrona. Prof. Jerzy Skowronek w swojej pracy badawczej zajmował się przede wszystkim historią Polski i krajów bałkańskich w II połowie XVIII i w wieku XIX oraz stosunkami międzynarodowymi w tym okresie. Był też autorem wielu publikacji varsavianistycznych oraz prac z dziejów wojskowości, szczególnie dotyczących powstań narodowych. Związany był z Instytutem Historii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie przeszedł wszystkie stopnie kariery naukowej – od asystenta do profesora. Przez jedną kadencję był też prorektorem swojej macierzystej uczelni. W roku 1990 został dyrektorem Instytutu Nauk Humanistycznych Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, a następnie objął funkcję Dyrektora Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych. Zginął tragicznie we Francji w lipcu 1996 roku....
