Dr Wieczorek-Orlikowska „chwyciła byka za rogi”, gdyż postanowiła się zmierzyć z problemem, który zazwyczaj odstrasza. To znaczy: z kwestią kompatybilności, a nawet wzajemnej przekładalności dwóch na pierwszy rzut oka wykluczających się optyk, podmiotowej i systemowej. Niektórzy z politologów radzą z tym sobie pozornie, narracją eklektyczną (swoistym „przeplotem”); a większość przede wszystkim woli korzystać z uznanych i już „wyczerpanych” w rozbiorze gotowych schematów teoretycznych niż samemu podjąć się refleksji metateoretycznej i teoretycznej. Autorka dołączyła więc do stosunkowo wąskiego grona badaczy z własnymi ambicjami teoretycznymi. […] Sadzę więc, że ukazanie się jej książki będzie w naszym politologicznym środowisku wydarzeniem naukowym, i to zauważalnym. prof. dr hab. Mirosław Karwat (z recenzji wydawniczej) Przedstawiona do recenzji praca to pokłosie rozprawy doktorskiej pozytywnie zakończonego postępowania doktorskiego dr Joanny Wieczorek-Orlikowskiej przeprowadzonego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Sam pomysł na książkę oceniam jak najbardziej pozytywnie. Odnoszę wrażenie, że teoria Niklasa Luhmanna znajduje się dziś na marginesie zainteresowań współczesnych badań społecznych, tym niemniej uważam, że koncepcja badania systemu społeczno-prawnego jako autopojetycznego stanowi istotny wkład w dorobek światowych nauk o polityce i socjologii. Próba odczytania podmiotu polityki poprzez klucz systemowo-funkcjonalny jawi się wciąż bardzo interesująco. Myślę, że zagadnienie to może być cały czas twórczo rozwijane w obszarze badań dotyczących teorii integracji europejskiej. dr hab. Łukasz Młyńczyk, prof. UZ (z recenzji...
