Product Description
Polszczyzna, którą posługiwali się Polacy w Rosji Radzieckiej, różniła się od języka ogólnopolskiego. Osobliwe cechy występowały na każdym poziomie języka, poczynając od ortografii poprzez fleksję, składnię, kończąc na leksyce. Polszczyzna radziecka wytworzyła się początkowo tylko we wschodnich częściach Białorusi i Ukrainy, które na mocy traktatu ryskiego zostały włączone do ZSRR. Po zakończeniu II wojny światowej objęła swoim zasięgiem również Litwę i Łotwę. Należy podkreślić, że w okresie porewolucyjnym w ZSRR z jednej strony kształtowała się polszczyzna mówiona, z drugiej – polszczyzna pisana. „Radzieckie piętno” odcisnęło się głównie na polskim języku pisanym. Niniejsze opracowanie zostało przygotowane na podstawie zachowanych numerów „Trybuny Radzieckiej”. Gazeta ta była prawdopodobnie najważniejszym organem prasowym wydawnictw polskich w ZSRR. Ukazywała się nieprzerwanie przez ponad dziesięć lat. Jej głównym celem była indoktrynacja polskiej mniejszości narodowej w ZSRR.
