Product Description
Tom Krytyka towarzysząca, krytyka pokoleniowa… Od Młodej Polski po koniec XX wieku, przygotowany pod redakcją Roberta Mielhorskiego (i przy współpracy redakcyjnej Agnieszki Grzelak), jest rzeczą, jak się wydaje, bardzo potrzebną dla stałego ożywiania dyskusji o egzystencjalnej i społecznej roli krytyki literackiej, której byt nb. mocno jest ostatnio zagrożony przez tendencje umasowienia literatury i despecyfikacji samej dyscypliny (rolę specjalistycznej krytyki, powoli acz systematycznie, przejmują rozmaitego autoramentu blogerzy, kreatorzy fanowskich forum, itd.).
[…]
Niniejsza książka – wpisująca się w wielce ambitną i interesującą serię wydawniczą pt. Oblicza nowoczesnej i ponowoczesnej krytyki literackiej – stanowi swoisty remanent w sferze podstawowych pojęć z instrumentarium tej dziedziny wiedzy o literaturze. Słusznie bowiem zauważa w interesującej, erudycyjnej introdukcji do całości jej Redaktor, iż dzisiejszy kryzys autorytetu krytyki w dużej mierze zależy również od stopnia uporządkowania terminologicznego, zwłaszcza w sferze pryncypialnych koncepcji i terminów, które (jeszcze do niedawna) uważaliśmy za przejrzyste i poręczne narzędzia służące do porządkowania literackich zjawisk. Z pewnością, określenia krytyki towarzyszącej i krytyki pokoleniowej – ustanowione w centrum niniejszej monografii – dalekie są dzisiaj od precyzji i jednoznaczności. Nie znaczy to, rzecz jasna, iż jest możliwa ich uniwersalistyczna unifikacja, nie chodzi bynajmniej o to, aby doprowadzić do redukcji całej gamy różnorakich odmian i rozumień tytułowych pojęć (i świetnie zdają sobie z tego sprawę Autorzy poszczególnych rozdziałów) do jednolitego ujęcia w postaci wąsko zakrojonej definicji, lecz o to, by objąć i możliwie precyzyjnie opisać przypadki stosowania i cieniowania kluczowych terminów dyskursu krytycznoliterackiego.
(Z recenzji wydawniczej dra hab. Adriana Glenia, prof. UO)
