Product Description
Z perspektywy europejskiej tłumienie wolności słowa na uniwersytetach nie jest zjawiskiem nowym. Mieliśmy z nim do czynienia w związku z praktykami stosowanymi przez państwa totalitarne – faszystowskie i komunistyczne. Oba reżimy wysyłały swoje bojówki, by nie dopuszczać fizycznie do zabierania głosu przez tzw. nieprawomyślnych uczonych lub uchwalały prawa blokujące swobodę badań naukowych i ogłaszania ich wyników. Doświadczyliśmy również radykalnego buntu młodzieży akademickiej w Europie Zachodniej w 1968 roku, w wyniku którego wielu wykładowców, nieakceptowanych przez zrewoltowanych studentów ze względu na głoszone poglądy, musiało opuścić swoje uczelnie. W tym samym czasie w Europie Wschodniej o usuwaniu wykładowców z uczelni i pozbawianiu ich w ten sposób możliwości publicznego wypowiadania się nie decydowali studenci, ale totalitarne rządy.
Niniejszy numer „Filozofii Edukacji” przygląda się kwestii wolności słowa na uniwersytetach z różnych punktów widzenia. Szuka odpowiedzi na pytanie, co faktycznie stoi za radykalną niezgodą grup studentów na obecność w murach uczelni wykładowców o określonych poglądach; podejmuje namysł nad zewnętrznymi i wewnętrznymi uwarunkowaniami funkcjonowania uniwersytetu, które przesądzają o tym, że wolność słowa staje się w ogóle możliwa; stawia radykalne pytanie o to, czy w dobie współczesnych przemian kultury uniwersyteckiej i wiążących się z nimi napięciami realizacja zasady wolności słowa jest w ogóle możliwa; przedstawia wolność słowa jako warunek konieczny dialogu i wymiany poglądów, które z kolei stanowią podstawę wszelkiego rozwoju wiedzy; wreszcie, pokazuje związek praktykowania wolności słowa z rozwojem wyobraźni naukowej i przekonuje, że tam, gdzie tłumiona jest ta wolność, umiera również wyobraźnia, a wraz z nią nauka.
Redaktor Naczelny dr hab. Piotr Kostyło, prof. UKW
(ze wstępu)
