Product Description
Zrozumienie czynników warunkujących relacje między osobami zdrowymi a osobami z zaburzeniami psychicznymi stanowi przedmiot badań światowej psychologii i jest podstawą do konstrukcji modeli psychiatrii środowiskowej. W literaturze przedmiotu można znaleźć doniesienia na temat postaw wobec osób z zaburzeniami psychicznymi, które w znakomitej większości są bardziej negatywne niż wobec ludzi z jakimikolwiek innymi dysfunkcjami Postawy odrzucenia charakteryzują się brakiem pozytywnych emocji czy empatii. Najbardziej powszechną konsekwencją negatywnego ustosunkowania wobec osób z zaburzeniem psychicznym jest pozbawienie ich możliwości podejmowania ról rodzinnych i zawodowych, pozbawienie kontaktów towarzyskich, czyli wykluczenie społeczne.
Pozostają one zatem w opozycji do założeń środowiskowego modelu opieki psychiatrycznej, dlatego też zasadne jest ustalenie, jakie zmienne psychologiczne pełnią istotną rolę w procesie kształtowania się postaw wobec osób z zaburzeniami psychicznymi. Analiza literatury przedmiotu ujawniła, że autorzy zajmujący się badaniem postaw wobec osób z niepełnosprawnościami oraz osób z zaburzeniami psychicznymi akcentują znaczenie dwóch typów uwarunkowań. Jako pierwsze wymieniają czynniki osobowościowe, jako drugie zmienne demograficzno-społeczne.
Mając na uwadze sformułowany na początku cel badań, można przyjąć, że ma on charakter poznawczy, czyli uzyskanie potwierdzonej badaniami empirycznymi wiedzy na temat zależności pomiędzy cechami osobowości ujętymi w paradygmacie teorii cech a postawami wobec osób z zaburzeniami psychicznymi oraz oddziaływania na ich związek moderatorów (doświadczenia kontaktu z osobą konsultowaną u specjalisty ds. zdrowia psychicznego) i w dalszej części zmiennych demograficzno-środowiskowych. Ponadto na podstawie uzyskanych wyników badań można byłoby zrealizować cel praktyczny wyznaczający możliwości działania w zakresie zmiany postaw mieszkańców lokalnych dzielnic wobec osób z zaburzeniami psychicznymi w celu bardziej skutecznej implementacji środowiskowego modelu opieki psychiatrycznej. (ze Wstępu)
Dr Aleksandra Wolska jest psychologiem i psychoterapeutą w trakcie certyfikacji przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne. Pracuje jako adiunkt na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Prowadzi także prywatną praktykę psychologiczną, psychoterapeutyczną. Jej zainteresowania koncentrują się wokół osobowości, postaw wobec osób z zaburzeniami psychicznymi, skuteczności oddziaływań psychoterapeutycznych w procesie zmian.
