Zastosowanie koncepcji strategicznej karty wyników w zarządzaniu wydziałem publicznej uczelni wyższej

Pod koniec XX wieku ukształtowała się idea uniwersytetu przedsiębiorczego, przenikająca do polskiego systemu szkolnictwa wyższego po transformacji ustrojowej państwa w latach 90. XX wieku. Planowanie, realizowanie i weryfikowanie efektów działalności uczelni publicznych wymagało wprowadzenia odpowiednich narzędzi analitycznych. Odwołania do metody strategicznej karty wyników (Balanced Scorecard) odnaleźć można w planach rozwoju polskiego szkolnictwa wyższego na lata 2010-2020, jak również w strategiach publicznych i niepublicznych uczelni wyższych. Zasługuje ona zatem na najwyższą uwagę w przypadku wydziału wchodzącego w skład szerokoprofilowego uniwersytetu. W rezultacie przeprowadzonych w pracy analiz, zaproponowano przejście od intuicyjnego i uznaniowego zarządzania wydziałem, do wsparcia tej działalności metodami wykorzystywanymi przez wiodące organizacje i instytucje gospodarcze.

Niniejsza praca z jednej strony ukazuje szczegółowe aspekty zarządzania (odnoszące się do szkół wyższych), z drugiej zaś dowodzi nieodzownego posługiwania się wiedzą o kierowaniu organizacjami wśród władz wydziałów i uniwersytetów. Brak tego typu kwalifikacji uniemożliwia sprawne zarządzanie, natomiast złe strategie, bez odpowiednich mierników, zagrażają bytowi uczelni. Znajomość BSC w zarządzaniu uniwersyteckim wydziałem nie rozwiązuje bezpośrednio jego problemów, ale ułatwia wykorzystywanie szans i neutralizowanie zagrożeń.