Najbardziej interesuje go rekonstrukcja kontekstów decydujących o sensie filmowego przekazu. Główny przedmiot jego badań stanowi historia kina polskiego po II wojnie światowej, zwłaszcza socrealizm i kino lat 60.

Autor książek: Myślenie mityczne w pedagogice (w świetle koncepcji mitu Ernsta Cassirera) (1997), Zapomniani bohaterowie. O bohaterach filmowych polskiego socrealizmu (2000), Piękny sen pedagoga. Literackie i filmowe portrety świata edukacji (2005), Pęknięty monolit. Konteksty polskiego kina socrealistycznego (2005), Spektakl i ideologia. Szkice o filmowych wyobrażeniach śmierci heroicznej (2006), Zezowate szczęście (2006, wyd. w języku angielskim, Munk’s „Bad Luck” 2009), Kino nowej pamięci. Obraz II wojny światowej w kinie polskim lat 60. (2013, Nagroda im. Bolesława Michałka za najlepszą filmową książkę roku); redaktor i współredaktor kilkunasty tomów zbiorowych, m.in. Kino polskie wobec umierania i śmierci (2005), Kino polskie po roku 1989 (2007), Październik 1956 w literaturze i filmie (2010), Polskie kino popularne (2011), Kino polskie wobec II wojny światowej (2011), Polskie piśmiennictwo filmowe (2013), Kino, którego nie ma (2013), Konrad Eberhardt (2013).